சிறுகதை.. சுட்ட பழம்.

முகமூடியின் போட்டிக்கு என் கதை. முகமூடி அவர்களே,
பரிசு எனக்கு தானே? இதோ போட்டிகான எனது கதை !

தலையில் கட்டியிருந்த துண்டை அவிழ்த்து துடைத்துக்கொண்டே கோயிந்தசாமி மூன்றாவது முறையாக வீட்டு வாசலுக்கு வந்து நீண்டு கிடக்கும் தெருவை பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்.இந்த போஸ்ட்மேனை இன்னுங்காணோம்திண்ணேல உட்கார்ந்து புகையிலை பொட்டலத்தை பிரித்தார். அவரது நெற்றியில் விழுந்த கோடுகள் சொல்லியது அவரது சிந்தனை பழ்னிசாமி பற்றியது என்று.


தவமிருந்து பின்பு பிறந்தவன். எப்பவும் அவனுக்கு மொட்டை அடிச்சு விட்டு விடுவார்.

தலையில கொஞ்சம் தலையில முடி மொளச்சிடக் கூடாதே.உடனே எதோ ஒரு கோயிலுக்குக் கிளப்பீட்டுப் போயிடுவார் .கால் பரிச்சை லீவுல தான் கொல தெய்வம் கோயில் போய் மொட்டை போட்டுட்டு வந்தரார் . முழுப் பரிச்சை லீவில பழனில மொட்டை போடணும்


கூடப் படிக்கிற K.கதிர்வேல்,"கொடுக்காப்புளி"தங்கதுரை,மீனாச்சியக்கா வூட்டு ரமேசு இவிங்க எல்லாம் புதுசா வந்திருக்கிற ரஜினி மாதிரி முடி வெட்டிக்கப் போறாங்களாம் என்று பழனிசாமி எப்பவும் அழுவான்.

இப்படி வரிசைக்கா மொட்டை போட்றதப் பத்தி யாராவது கேட்டாலும் பழனிச்சாமிக்கு சாமி பக்தி சாஸ்தி;அவன் நேர்ந்து கிட்டதனாலத் தான் இப்படின்னு அப்பா பொய் சொல்றப்பவெல்லாம் ஊடால புகுந்து அப்பா பொய் சொல்றாங்கன்னு சொல்லத் துடிப்பான்.


ஒருவழியாய பழனிசாமி எப்படியோ படிச்சிட்டு Engineering college வேற போயிட்டான். என்ன அங்க இங்க பெயிலானதுனால வயசுதான் ஜாஸ்தியாய் போச்சு. அவன எல்லாம் கூட படிக்கிற பசங்களும் "மாமா" கூப்பிட ஆரம்பிச்சதுல ரொம்ப வருத்தம் அவனுக்கு.


அவன் போடுற சட்டையில அயரினிங் கிரீஸ் மடிப்பு அப்படியே இருக்கும். அந்த அளவுக்கு சுத்தமா அயர்ன் செய்வான், அதே மாதிரி தினம் தினம் ஒரு ஷீ போட்டுக்கொண்டு சோக்காதான் வருவான், எப்போது பார்த்தாலும் அப்போதான் மேக்கப் போட்ட மாதிரி இருப்பான். நிறய பசங்க அவன் கூடவே இருப்பானுங்க காலேஜில.


அப்படித்தான் அவங்க அம்ம செத்தபோ, பசங்க வண்டி கட்டிகினு வந்தானுங்க. நம்ம பழனிசாமி பசங்களையும், பொண்டாடியையும் பார்த்து எல்லாம் வாயடைச்சு போயி நின்னானுங்க. கேட்டா, பழனிசாமிக்கு கல்யாணம் ஆனதே அந்த பசங்களுக்கு தெரியாதாம். அட என் பேரே கோயிந்தசாமி, இவனுங்க நமக்கு மேல கோயிந்து போல இருக்குன்னு கோயிந்த சாமி அப்ப நினைச்சுகிட்டார்.


பழ்னிசாமி எப்படியோ பிட்டு கிட்டு அடிச்சி, பேப்பர் எல்லாம் சேஸ் பண்ணி படிச்சு முடிச்சிட்டான்.

அப்புறம் அவன் சென்னைக்கு போனதும் இததெல்லாமும் நடந்து கிட்டத்தட்ட பத்து வருஷமாச்சு. பிறந்த மண்ணை விட்டு போவதில்லை என்றிருந்தாலும் தன் மகன் கூப்பிடுவான் அவனுடன் போகலாமென்று நினத்தார். ஆனால் அது நிகழவேயில்லை. 'அப்பா கூப்டாலும் வரமாட்டார்னு அவன் நினைச்சிருப்பான்னு' இவரு மனச தேத்திக்கிட்டாரு


போஸ்ட்மேன் வந்தான் கடைசில. கோயிந்த சாமியின் கிராப்பை பார்த்து அவனுக்கு ஒரே சிரிப்பு.

இன்ன கிழவா, நம்ம பிதாமகன் விக்ரம் கணக்கா இருக்கு உன் கிராப்பு என்று நக்கல் அடித்தான்.

கோயிந்த சாமிக்கு இப்ப எதுவும் பிடிப்பதில்லை. தன் கிராப்பும், மகன் தீபாவளிக்கு அனுப்பி வைத்த 500 பணமும்.

முகத்தில் ஏமாற்றம் மேகத்தின் நிழல் மண்ணில் படர்வதுபோல தழுவி நின்றது. நீண்டநேரம் திண்ணையிலேயே மெளனமாக உட்கார்ந்திருந்தார்.



கதை எழுத தூண்டிய சுதர்சன், குழலி, சுரேஷ் க்கு மிக்க நன்றி. உங்கள் கதைகள் வெற்றி அடைய என் வாழ்த்துகள். நீங்க யார் ஜெயித்தாலும் நான் ஜெயித்த மாதிரி தான். :)